Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku czyli pierwsze razy wielkich pisarzy.

Co jest potrzebne aby zostać sławnym pisarzem? Talent? Pewnie trochę tak. Pracowitość? Przyda się. Ale przede wszystkim… szczęście. Jak pokażą poniższe przykłady, wielu wielkich początkowo miało bardzo pod górkę. Ich rękopisy lądowały w śmieciach, a te, które zostały ukończone były odrzucane przez kolejne wydawnictwa. Ale byli i tacy, którzy ledwo dotknęli kartki, od razu stworzyli arcydzieło. Poznajcie ich historie. Ich i ich pierwszych dzieł. 

Harper Lee i ”Zabić drozda”

Harper Lee około 1962r. źródło: Wikipedia

Czy wiesz, że „Zabić drozda”  - jedna z najsłynniejszych książek świata, okupująca pierwsze miejsca wszystkich rankingów „książek, które musisz przeczytać”, była dziewiczą powieścią autorki?

Wydana po raz pierwszy w 1960 roku powieść porusza problem równouprawnienia. Akcja dzieje się w latach 30-tych w Alabamie. 

Atticus, adwokat z małego miasteczka broni Murzyna oskarżonego o gwałt na białej dziewiętnastolatce. Jeżeli jednak spodziewacie się opowieści w stylu Johna Grishama, rozczarujecie się. Sala sądowa jest miejscem akcji tylko przez niewielki ułamek powieści.

Całość, opowiedziana z punktu widzenia kilkuletniej córki Atticusa (pod koniec książki ma ona około 8 lat), dzieje się w szkole, na podwórku i na tzw. „salonach”. Lee opisuje dwulicową społeczność Alabamy, która z jednej strony potępia Hitlera, z drugiej – sami segregują ludzi na lepszych białych i gorszych kolorowych. Mimo trudnej tematyki, książka napisana jest przystępnym językiem – łyka się ją w jeden dzień.

„Drozdy nie robią nic złego, tworzą jedynie muzykę, która cieszy nasze uszy. (…) I dlatego zabić drozda, to grzech.”.

 "Zabić drozda" , Harper Lee

Wydawnictwo: Rebis

                                              

Tłumaczenie:   Maciej Szymański

Liczba Stron:    424

Kategoria:         literatura piękna

Książka od razu osiągnęła spektakularny sukces. Autorka dostała za nią nagrodę Pulitzera a Gregory Peck, największe hollywoodzkie ciacho lat 40-tych i 50-tych, zgodził się zagrać jedną z głównych ról w ekranizacji. I oczywiście zgarnął za nią Oskara. Sukces gonił sukces, nagroda goniła nagrodę, a Harper Lee… czekała z wydaniem kolejnej książki aż 55 lat. Podobno próbowała pisać coś w międzyczasie, lecz nigdy nie było to wg niej dość dobre. 

Jej druga, i zarazem ostatnia książka nosi tytuł „Idź, postaw Wartownika” i jest kontynuacją „Zabić Drozda”. Akcja dzieje się kilkanaście lat później, kiedy Skaut, na co dzień mieszkająca już w Nowym Yorku, przyjeżdża na kilka tygodni w odwiedziny w rodzinne strony. 
Wciąż spontaniczna i dziecięco naiwna tym razem napotka wydarzenia, które wstrząsną jej światem i sprawią, że będzie musiała szybko dorosnąć. Bo dopiero jako dorośli widzimy, że nie wszystko jest, nomen omen, czarne lub białe  lecz ma także odcienie szarości…

"Idź, postaw wartownika" , Harper Lee

Wydawnictwo: Rebis

                                              

Tłumaczenie:   Maciej Szymański

Liczba Stron:    368

Kategoria:         literatura piękna

„Idź, postaw wartownika” sprzedała się pierwszego dnia po premierze w liczbie ponad miliona egzemplarzy bijąc kolejny rekord. Harper Lee zmarła krótko potem w wieku 90 lat. 

J.K. Rowling i „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”

J.K. Rowling próbowała swych sił od lat. Dwa jej pierwsze utwory wysłane do wydawnictwa przeszły bez echa. Nie chodzi o to, że zostały wydane i słabo się sprzedawały. Nie, po prostu wydawnictwa kompletnie je zignorowały i nawet nie podjęły próby wypuszczenia dzieł na rynek.

Zresztą i przy „Harrym” nie zaiskrzyło od razu – rękopis odrzuciło aż 12 wydawnictw! No cóż, ich pech, bo obecnie jest to najchętniej kupowana książka świata (sprzedaż przekroczyła już 500 mln egzemplarzy!) dzięki czemu autorka może się poszczycić statusem jednej z najbogatszych osób w swoim  kraju.

A jak to się zaczęło?

Cytując autorkę: 

„Opowiadanie o powstaniu Harry’ego przeszło do historii - jak to bajka narodziła się podczas czekania na pociąg.

„- Siedziałam i rozmyślałam przez cztery godziny (czekania na opóźniony pociąg) i wszystkie szczegóły przyszły mi do głowy, a ten mizerny, czarnowłosy chłopiec w okularach, który nie wiedział, że jest czarodziejem, stawał się dla mnie coraz bardziej realną postacią.”” (fragment wywiadu: „Życiepo Harrym dla J.K. Rowling” John Walshe )

Jak widać czasem nawet czterogodzinne opóźnienie pociągu może przynieść korzyści. Pomyślcie więc czasem ciepło o naszym PKP 😊

Kilka lat później, aby odciąć się od małego czarodzieja, J.K. Rowling zaczęła wydawać kryminały pod pseudonimem Robert Galbraith. Kompletnie nie szły, więc „przypadkiem” tajemnica wyszła na jaw. Nie było zaskoczeniem, kiedy sprzedaż natychmiast powindowała w górę. Taka jest siła Harry’ego Pottera. 

"Harry Potter i kamień filozoficzny" , J.K. Rowling

Wydawnictwo: Media Rodzina

                                              

Tłumaczenie:   Andrzej Polkowski

Liczba Stron:    324

Kategoria:         literatura dla młodzieży

William Golding i „Władca Much”

Jeden z najważniejszych pisarzy XX wieku, laureat Bookera i Nagrody Nobla nie miał łatwych początków. Jego debiutancka powieść „Władca Much” została odrzucona przez co najmniej dziesięciu wydawców. Dopiero oficyna Faber&Faber zainteresowała się książką, jednak początkowo ocenili ją jako dość słabą. Gdyby nie nowy redaktor naczelny, który w końcu docenił jej wartość i zdecydował się na wydanie jej, nie wiadomo czy pozycja w ogóle ujrzałaby światło dzienne.

Książka okazała się niebywałym sukcesem, została zekranizowana i do tej pory jest uważana za jedną z najważniejszych pozycji w literaturze XX wieku. Należy również do kanonu lektur szkolnych w wielu krajach, także w Polsce.

To opowieść o grupie chłopców, którzy lądują na bezludnej wyspie w wyniku katastrofy samolotowej. Nikt z dorosłych nie przeżył. Początkowo wszystko wygląda dobrze, dzieci dzielą się obowiązkami, wyznaczają przywódcę i wydają się sobie radzić. Jednak do czasu. Bo w sytuacjach ekstremalnych ujawniają się najciemniejsze strony ludzkiej natury…

„Władca Much” to nie tylko książka, którą trzeba przeczytać. To powieść, którą powinno się mieć na półce i zaglądać do niej co jakiś czas by przypomnieć sobie, że jednak warto w życiu być przyzwoitym…

"Władca much" , William Golding

Wydawnictwo: Czytelnik

                                              

Tłumaczenie:   Wacław Niepokólczycki

Liczba Stron:    222

Kategoria:         literatura piękna

Stephen King i „Carrie”

Stephen King  - od 1981 roku nieustająco najbogatszy pisarz świata. Wydaje kilka książek rocznie, wiele z nich zostaje zaadaptowanych na filmy pełnometrażowe. Ja bardzo lubię większość jego dzieł, choć przyznaję, że zdecydowanie wolę te stare jak: „Smętaż dla zwierzaków” , „Cujo” czy „Lśnienie”. 

King jest nierówny: czasem pokazuje kunszt literacki (patrz np. „Bastion” czy cykl „Mroczna Wieża”), czasem idzie na łatwiznę i wydaje zbiór opowiadań o niczym. A jednak czegokolwiek się nie dotknie, zmienia w złoto.

Jeżeli należycie do tej nielicznej części ludzkości, która jeszcze nie miała do czynienia z Królem, zerknijcie do starego artykułu na blogu „Stephen King - the best of”  tutaj. Zobaczcie od czego warto zacząć przygodę z horrorami.

Ale do rzeczy. Wiecie jak zaczynał ów najsłynniejszy pisarz horrorów? Otóż, swoją pierwszą powieść… wyrzucił do śmieci. „Carrie”, bo o tej książce mowa, miała być opowiadaniem dla typowo męskiego czasopisma, jednak fabuła tak zaczęła się rozciągać, że w końcu przerosła autora a ten ją... zutylizował. 

Na szczęście żona pisarza uratowała sytuację i książkę. Kiedy wreszcie po wielkich bólach Królowi udało się ją skończyć, wysłał ją do wydawnictwa i… zapomniał o niej. Może to i lepiej bo legenda głosi, że 30 wydawnictw powieść odrzuciło.

Przypomniał sobie dopiero gdy otrzymał ofertę wydania jej za zawrotną kwotę 2,5 tys dolarów.  Mimo niskiego pierwszego nakładu powieść odniosła ogromny sukces a za wznowienie King otrzymał już 400 tys USD.  Żeby unaocznić wam jak wielka to suma, powiem tylko że to tyle samo co Mario Puzo otrzymał za Ojca Chrzestnego. I tak to się kręci do dziś.

Sama powieść jest moim zdaniem jedną z ciekawszych. Carrie to brzydka i niezbyt lotna dziewczynka z małego amerykańskiego miasteczka. Z tych co to zawsze z boku, wyśmiewane, wybierane na końcu w grach zespołowych. Jednak Carrie ma pewne paranormalne zdolności, więc zdecydowanie nie powinno się z nią zadzierać. Inaczej, rozpęta się piekło…

Książka wciąga. Już od samego początku wiemy, że wydarzyło się coś złego. Nie wiemy tylko co – to usłyszymy od kolejnych świadków zeznających przed komisją. Napięcie rośnie wraz z frustracją i wściekłością Carrie. Z każdym rozdziałem bardziej aż do momentu kulminacyjnego… 

Polecam.

"Carrie" , Stephen King

Wydawnictwo: Prószyński i s-ka

                                              

Tłumaczenie:   Danuta Górska

Liczba Stron:    208

Kategoria:         horror

Ken Kesey i „Lot nad kukułczym gniazdem”

Tak tak, zgadza się. Słynny „Lot nad kukułczym gniazdem” – niekwestionowany przebój książkowy i filmowy był pierwszym dziełem Kena Keseya. I niestety dla niego - ostatnim tak popularnym.

Co ciekawe akcja powieści rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym a autor oparł ją w pewnym stopniu… na własnych przeżyciach. Jako student, aby dorobić, brał bowiem udział w rządowych badaniach leków halucynogennych – m.in. meskaliny i LSD.

Sama książka należy do moich ulubionych. Główny bohater to nonkomformistyczny McMurphy symulujący chorobę psychiczną by uniknąć pracy na farmie, na którą został skazany przez sąd za liczne wybryki. Nieakceptujący ogólno przyjętych norm trafia nagle do miejsca, gdzie twardą ręką rządzi sadystyczna pielęgniarka.  Między tym dwojgiem zaczyna się walka o dusze pacjentów.

Książka jest na wielu listach „pozycji, które trzeba w życiu przeczytać” i moim zdaniem słusznie. Na pewno się nie rozczarujecie.

"Lot nad kukułczym gniazdem" , Ken Kesey

Wydawnictwo: Albatros

                                              

Tłumaczenie:   Tomasz Mirowicz

Liczba Stron:    368

Kategoria:         powieść obyczajowa

Whiliam Wharton i „Ptasiek”

Jeden z moich ulubionych pisarzy, choć to nie „Ptasiek” a „Tato” jest moją ulubioną książką tego autora. A jednak i „Ptasiek” jako debiut to żaden wstyd. Powieść od razu okazała się ogromnym sukcesem a Wharton zgarnął za nią w 1980 nagrodę National Book Award.

O tej książce pisałam już kiedyś na blogu tutaj.  

To powieść o wrażliwej duszy, przyjaźni i ucieczce w szaleństwo kiedy rzeczywistość staje się nie do zniesienia. Tak jak dla Ptaśka, który po powrocie z Wietnamu ucieka w ptasią alternatywę. Poznajemy go, kiedy jest pacjentem szpitala psychiatrycznego. Opowiada o nim jego przyjaciel z dzieciństwa. Kim wcześniej był Ptasiek? Jak rozwijało się jego szaleństwo? I kto tu tak naprawdę zwariował, Ptasiek czy raczej świat wokół niego?

Wharton mimo że odnosił wiele sukcesów jako pisarz, nie porzucił nigdy swojej drugiej pasji – malarstwa. Opisywał je m.in. w powieści "Spóżnieni Kochankowie", którą recenzowałam we wpisie „10 najpiękniejszych książek o miłości”. 

"Ptasiek" , William Wharton

Wydawnictwo: Rebis

                                              

Tłumaczenie:   Jolanta Kozak

Liczba Stron:    309

Kategoria:         powieść obyczajowa

Dan Brown i „Cyfrowa Twierdza”

Amerykański pisarz znany najbardziej ze swych thrillerów o tematyce sztuki, religii i kryptografii. Jego książki zostały przetłumaczone na 57 języków i od 2012 r. sprzedano je w ponad 200 milionach egzemplarzy. Trzy z nich, Anioły i Demony, Kos Leonardo Da Vinci oraz Inferno, zostały zaadaptowane na filmy, w których zagrały takie tuzy jak m.in. Tom Hanks i Audrey Tautou. Ale zanim Dan Brown osiągnął sukces, musiał przejść długą drogę.

Brown był nauczycielem angielskiego i hiszpańskiego w New Hampshire. Podczas wakacji na Tahiti w 1993 r. przeczytał powieść Sidneya Sheldona „Spisek zagłady” i ta zainspirowała go do napisania pierwszego thrillera.  (Źródło).

Rozpoczął pracę nad książką "Cyfrowa Twierdza" a równolegle, pod pseudonimem Danielle Brown napisał humorystyczną książeczkę: „187 mężczyzn, których należy unikać: przewodnik o przetrwaniu romantycznie sfrustrowanej kobiety”. Trzy lata później postanowił rzucić pracę nauczyciela i całkowicie poświęcić się pisaniu. Jednak na wydanie „Cyfrowej Twierdzy” musiał poczekać jeszcze dwa lata.

Mimo ogromnych starań żony Browna, która nie ustawała w promowaniu książek męża, pierwsze trzy książki pisarza sprzedawały się marnie. Do 2003 roku nakład wynosił około 10 tys egzemplarzy. Przełom nastąpił w momencie wydania „Kodu Leonarda Da Vinci”. 
O tej książce mówiło się wszędzie. Czytano ją w radiach, a jak tylko pojawiała się w księgarniach, cały nakład był wykupywany na pniu. Był moment, że Kościół obraził się na tę książkę i księża z ambon zakazywali czytania jej. Efekt? Jeszcze większa sprzedaż.

Obecnie Dan Brown jest jednym z najbardziej poczytnych pisarzy na świecie. Sama mam na koncie chyba 4 jego książki i choć nie jestem jego wielką fanką, to gratuluję, że się nie poddał mimo trudnych początków. Nagrodą za determinację są spełnione marzenia.

Pierwsza książka, czyli cyfrowa twierdza, to szybki thriller w którym mamy genialnego informatyka (to ten zły) przeciwko pięknej i równie genialnej matematyczne, szefowej działu kryptologii. Od wyniku pojedynku umysłowego pomiędzy tym dwojgiem zależy bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych…

Jak to u Browna – akcja jest szybka, jest akcja jest działanie i kolejna niewiadoma i kolejna akcja i działanie i tak całą książkę. Momentami jest to męczące, czytelnik nie ma czasu na oddech. Bohaterowie dosyć jednowymiarowi, to jeden z minusów prozy tego autora. Jeżeli mielibyście od czegoś zacząć, polecam jednak najsłynniejszy „Kod Leonarda Da Vinci” i na tym poprzestańcie. Pozostałe pozycje są do siebie bardzo podobne.

"Cyfrowa twierdza" , Dan Brown

Wydawnictwo: Sonia Draga

                                              

Tłumaczenie:   Paweł Cichawa

Liczba Stron:    536

Kategoria:         thriller

Jeżeli więc w czasie kwarantanny mieliście wreszcie czas aby dać upust waszej pasji twórczej, nie zrażajcie się, jeżeli początki będą trudne. Wielu tak miało. Ale byli uparci, zdeterminowani i zobaczcie jak daleko zaszli. A nuż i wam się poszczęści.