Szyderstwo i kpina gonią ironię czyli...

Paw Królowej - Dorota Masłowska

Wydawnictwo:  Lampa i Iskra Boża

Liczba Stron:    156

Kategoria:          Powieść Obyczajowa

Borys Szyc w Wojnie Polsko-Ruskiej

Książkę „Paw Królowej” dostałam w prezencie od osoby, która zrezygnowana odłożyła ją po 10 stronach. A ponieważ jest to ktoś, kto raczej jak już coś zacznie, to doczyta do końca, podeszłam do tej pozycji z dużą rezerwą. Pamiętałam pozytywne wrażenie z  „Wojny Polsko-Ruskiej”, po którą sięgnęłam jakieś 10 lat temu  (no i oczywiście film z z Borysem Szycem w roli głównej – dla mnie majstersztyk), kojarzyłam również genialne felietony Masłowskiej dla Zwierciadła. A tutaj nagle taka kiepska opinia dotycząca „Pawia…”. No nic, zabrałam się do czytania.

Pierwszy rozdział (jakieś 20 stron)  - faktycznie ciężki – do specyficznego stylu trzeba przywyknąć. Potem jest już zdecydowanie lepiej. Nie będę streszczać fabuły, bo absolutnie nie ma ona żadnego znaczenia dla czytelnika. Jest jedynie pretekstem do jednego wielkiego szyderstwa.  Autorka kpi ze wszystkich: z dresiarzy, z polskiego showbiznesu, z poprawności politycznej, z prawicy, lewicy,  z Unii Europejskiej, narodowców i przede wszystkim z samej siebie. Styl momentami przypomina mi język znany z filmu „Dzień Świra” Koterskiego. Pisarka po raz kolejny pokazała, jak fantastyczną jest obserwatorką rzeczywistości. Niczym najlepszy parodysta wyciąga esencję ludzkich zachowań i pokazuje nam wszystkie nasze wady, które sami chętnie byśmy zatuszowali (swoją drogą ostatnie strony pokazują, że doskonale wie, że jest w ten sposób postrzegana i tego typu recenzje również stają się przedmiotem drwin). 

Mimo zalet i nagrody Nike, nie polecam tej książki każdemu. Końcówka robi się męcząca i tak mniej więcej 30 stron przed finałem nie mogłam się już doczekać, kiedy sięgnę po inną pozycję. Dlatego rekomenduję ją przede wszystkim wiernym fanom Masłowskiej oraz… amatorom polskiej muzyki (zwłaszcza hip-hopu, choć nie tylko). Będziecie mieli gratkę wyszukując w treści książki teksty znanych Wam piosenek.  Jeżeli nie należycie do żadnej z powyższych grup a chcecie poznać bliżej tę autorkę, sięgnijcie raczej po „Więcej niż możesz zjeść” – zbiór felietonów pisanych dla Zwierciadła zawierających przepisy „parakulinarne”. Są one pretekstem do opisywania rzeczywistości zarówno współczesnej jak i tej z lat 90-tych. Napisane dużo bardziej przystępnym językiem, powinny przypaść do gustu każdemu.

Ocena: 7/10