Najlepsza piątka pisarzy powieści kryminalnych - cz.I pisarze zagraniczni

Kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem literackim. Na co dzień wolę czytać książki bardziej skłaniające do refleksji lub takie, z których można czerpać konkretną wiedzę np. na temat jakiegoś kraju lub kultury. Dlatego zazwyczaj wybieram książki podróżnicze, biografie lub powieści. Jednak, jak każdy, czasem mam ochotę się oderwać i przetrawić coś lżejszego. Wtedy kryminał jest idealny – ale oczywiście nie każdy. Bo wykombinowanie dobrej zbrodni, to również sztuka i niewielu jej podołało. Poniżej lista tych autorów, po których naprawdę warto sięgnąć – część pierwsza – pisarze 

zagraniczni.

Agatha Christie

Herkules Poirot

Królowa. Jeżeli myślimy "kryminał", mamy na myśli właśnie ją. Stworzyła jednego z najpopularniejszych detektywów wszech czasów - Herkulesa Poirot, błyskotliwego Belga z wąsem tak ogromnym, jak jego ego.  Równie często w książkach Christie pojawia się inteligentna staruszka – panna Marple, która choć trochę staroświecka, jest niezwykle dobroduszna. Nie dajcie się jednak zwieść – pod jej siwą czupryną ukryty jest przenikliwy umysł, który niejednego mordercę zaprowadził za kratki. Agatha Christie to mistrzyni „zagadki zamkniętego pokoju” – mojego ulubionego rodzaju łamigłówki. Właściwie wszystkie jej powieści detektywistyczne skonstruowane są w ten sam sposób – ktoś zostaje zamordowany a my mamy ograniczoną liczbę podejrzanych. Razem z przedstawicielem prawa zbieramy fakty i sami możemy się bawić w zgaduj zgadulę. Minusem jest to, że po przeczytaniu 10 czy 15 książek, w końcu zauważamy pewne schematy, którymi kieruje się autorka i od początku domyślamy się rozwiązania – a wtedy te książki trochę tracą urok. Najlepsze książki Christie to moim zdaniem: „Morderstwo w Orient Expressie”, „Karty na stół” i „10. Murzynków”. Warto przeczytać również jej "Autobiografię". Do słabszych należą powieści obyczajowe, np.: „Róża i Cis”.
Sama autorka była równie niebanalną osobą jak bohaterowie jej książek. Czy wiecie, że pewnego dnia w tajemniczych okolicznościach... zaginęła bez wieści? Jeżeli jesteście ciekawi, co się za tym kryło, zerknijcie tutaj. 

Panna Marple

Jo Nesbo

Harry Hole

Kryminały skandynawskie robią obecnie furorę. Nie wiem, czy jest to kwestia ponurego klimatu Europy północnej, czy specyficznej mentalności Szwedów i Norwegów, w każdym razie  - na pewno pisanie o makabrycznych mordach idzie im świetnie. Wśród wielu pisarzy Jo Nesbo zasługuje na szczególną uwagę – jest po prostu najlepszy.  Głównym bohaterem jego powieści jest Harry Hole – enfant terrible norweskiej policji. W kolejnych książkach śledzimy kilka lat życia tego policjanta, dlatego warto czytać całą serię w kolejności, w jakiej została napisana, inaczej popsujemy sobie zabawę. Ok, przyznaję,  Nesbo jest nierówny, rozkręca się dopiero po kilku książkach, ale nie zrażajcie się „Człowiekiem nietoperzem” tylko pójdźcie dalej a znajdziecie prawdziwe skarby. Książki jak: „Pierwszy śnieg”, „Pentagram” czy „Trzeci klucz” czyta się w wypiekami na twarzy wstrzymując oddech. A „Policja”  - ostatnia i moim zdaniem najlepsza z całej serii wręcz doprowadza do palpitacji. Poza serią o Harrym Hole autor popełnił również kilka innych książek – dają radę, chociaż to już nie są powieści detektywistyczne przez duże „D”. Okazuje się, że sam autor jest równie interesujący, jak jego powieści. Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej o tym pisarzu, zerknijcie tu. 

Camilla Läckberg

Ma tyle samo zwolenników co przeciwników. Ja akurat należę do licznej grupy fanów jej sagi. Na książki Läckberg składają się zawsze trzy przeplatające się ze sobą wątki:

•   wątek obyczajowy, który jak na sagę kryminalną jest bardzo rozbudowany (to częsty zarzut tych, którzy za opowieściami z Fjalbacki nie przepadają) – opisane są tu perypetie Eriki, jej męża Patrika i ich rodziny
• wątek zbrodni – czyli śledztwo prowadzone przez Patrika i jego kolegów z wydziału oraz przez Erikę. Moim zdaniem to niestety najsłabszy element tych książek.
•  wątek historyczny, w którym cofamy się wiele lat aby poznać dzieciństwo mordercy (nie poznając jednak jego tożsamości). Pomaga to zrozumieć psychikę i motywy działania późniejszych zbrodniarzy. Osobiście najbardziej lubię właśnie tę część powieści.

Dla fanów typowych kryminałów Läckberg może wydawać się nieco mdła a główny bohater – Patrik, to z pewnością najnudniejszy książkowy policjant na świecie. Dla mnie jednak wątek obyczajowy jest opisany w interesujący sposób, polubiłam bohaterów i czyta mi się te książki przyjemnie.

Fjalbacka

Simon Beckett

Tym razem nie policjant, detektyw czy dziennikarz – w serii Simona Becketta rolę obrońcy sprawiedliwości pełni patolog sądowy, dzięki czemu zyskujemy zupełnie inne niż w pozostałych książkach spojrzenie na dochodzenie.  Jest to literatura mroczna, a opisy tam zawarte, z racji zawodu głównego bohatera są często dość obrzydliwe. Jeżeli jednak nie straszne Wam glisty czy inne robactwo, warto sięgnąć po te książki. Seria składa się z 4 książek – powinno się je czytać po kolei, ponieważ często w późniejszych częściach zdradzane jest nazwisko morderców z poprzednich części. Ja osobiście najbardziej lubię drugi tom pt: "Zapisane w kościach", w którym David Hunter identyfikuje ofiarę zbrodni tylko na podstawie popiołów, jakie zostały z jej ciała i kilku kości. Fascynujące. W sumie to bardziej seria thrillerów niż kryminałów, ale myślę, że przypadnie do gustu również fanom Agathy Christie. Książki Simona Becketta spoza serii o Davidzie Hunterze również trzymają poziom i warto po nie sięgnąć.

Stieg Larsson

Lisbeth Salander

Autor genialnej sagi Millenium, któremu niestety nie było dane doczekać sukcesu własnego dzieła. To tylko trzy książki, każda kolejna coraz lepsza (koniecznie trzeba przeczytać je po kolei). Główna bohaterka to hakerka Lisbeth Salander, której pomaga dziennikarz Michael Blomkvist. O ile pierwsza część to typowy kryminał, kolejne dwie mają o wiele więcej wątków sensacyjnych, dzięki którym powieść staje się jeszcze ciekawsza. Jeżeli chodzi o ten gatunek, to jest to moim zdaniem już klasyka. Fantastyczne postaci, wartka akcja, duże napięcie. Genialne.

W zeszłym roku David Lagercrantz zdecydował się podpiąć pod sukces Millenium i dopisać kolejną część pt: „Co nas nie zabije”.  Niby jest ok i wszystko na swoim miejscu, ale jednak to nie to samo.

Uff, koniec. Pewnie niektórych z Was dziwi brak np. Arthura Conan Doyle’a, ale szczerze mówiąc Sherlock jest tak arogancki i mało sympatyczny, że nie lubię czytać o jego przygodach. Wolę filmy. Choć oczywiście przynajmniej jedną książkę z jego przygodami warto przeczytać i samemu się przekonać (polecam "Psa Baskerville’ów" , to najlepsza sprawa Holmesa i Watsona).

Zgadzacie się z moimi rekomendacjami? A może kogoś na tej liście brakuje? Dajcie znać.  

W najbliższym czasie część druga – pisarze rodzimi.